Rozdział I

~~~§~~~

Bezradność w niektórych sytuacjach jest nie do zniesienia. Człowiek chciałby cofnąć czas, nie dopuścić do zaistniałych wydarzeń, jednak doskonale zdaje sobie sprawę z faktu, że tak się nie da.

Niektórzy wstają i z podniesioną głową idą naprzód mówiąc, że trzeba ponieść konsekwencje swoich czynów. Inni szukają wsparcia wśród bliskich. Każdy chce sobie poradzić na swój sposób. Pytanie tylko, czy naprawdę daje radę uporać się ze swoim problemem.

Młoda Larry siedziała pod ścianą w swoim mieszkaniu płacząc. Słone łzy spływały jej po rękach, kolana trzęsły się niemiłosiernie, gęsia skórka pojawiła na ciele pomimo grubego swetra zarzuconego na plecy. Co powinna zrobić?

Wzięła głęboki wdech, wypuściła powietrze szczękając zębami i powoli wstała. Podniosła test ciążowy, jeszcze raz zerknęła na wynik, żeby sprawdzić, czy aby na pewno wyobraźnia nie płata jej figli. Nic z tego. Pozytywnie. Bynajmniej nie dla niej.

Wyrzuciła przedmiot do kosza na śmieci, zgarnęła kluczyki od samochodu z komody w sypialni, po czym wybiegła z mieszkania. Już wiedziała, co musi zrobić. Pojechać do Marco, on z pewnością jej pomoże.

Wsiadła do auta, rzuciła komórkę, którą miała w kieszeni na siedzenie pasażera, po czym odpaliła silnik. Chwilę później była już w drodze do domu swojego kuzyna. W myślach przeklinała dzień sprzed miesiąca, kiedy to wszystko się stało. Doskonale pamiętała każdy szczegół i niczego nie żałowała. Aż do chwili, gdy zdała sobie sprawę z faktu, iż może być w ciąży.

Kolejne łzy spłynęły w dół na te wspomnienia. Jak widać impreza z Sarą wcale nie była taka udana.

Ciemne niebo pokrywały jasno świecące gwiazdy, kiedy dwudziestodwuletnie dziewczyny weszły do klubu. Uśmiechnęły się na widok bawiących ludzi. Wiedziały, że to będzie niezapomniana noc, musiała taka być. W końcu Sarah świętowała swoje urodziny. 

Na środku parkietu tańczyło sporo osób ocierając się o siebie. Pod ścianami stali faceci zaczepiający każdą śliczną dziewczynę przechodzącą obok nich. Larry nie mogła uwierzyć, że znalazła się w takim miejscu. Ale już nie było odwrotu, musiała pokazać, na co ją stać. Wcześniej chodziły na imprezy, ale do klubów bez alkoholu i ze znajomymi ze szkoły. Jeszcze nigdy nie odważyły się przyjść same. Aż do dzisiaj. 

Podeszły do barmana i zamówiły po drinku. Usiadły na krzesłach, duszkiem wypiły napój, po czym uśmiechnęły się do siebie. 

- Widzisz tego tam? - spytała Sarah wskazując palcem na osobę stojącą za plecami Larry.

Dziewczyna odwróciła się, a jej wzrok padł na bardzo przystojnego szatyna, siedzącego przy stoliku z niewiele ustępującym mu urodą chłopakiem. 

- O którego Ci chodzi? - zapytała brunetka ponownie patrząc na przyjaciółkę. 

- Ten po lewo, ciemniejsze włosy. - odparła nadal im się przyglądając. Chodziło o szatyna. 

- Widziałam. - mruknęła panna Kedro. 

- Niezłe ciacho. Ale nie mam szans. - stwierdziła blondyna wzdychając. - Za to jego kolega... też niczego sobie. 

W jej oczach ponownie rozbłysły iskierki podniecenia. Ocho, zaczyna się!

- W każdym bądź razie mnie w to nie mieszaj. - powiedziała Larry odgarniając zaplątane kosmyki włosów z twarzy. 

- Oj nie bądź taka! - pisnęła blondynka łapiąc towarzyszkę za dłonie.

- Sarah, nie! Mówiłam Ci, jakoś nie mam ochoty... - zaczęła Niemka wywracając oczami. 

- Okej, zluzuj. W takim razie idę z nim pogadać, a ty siedź tu z barmanem. - odparła wskazując otyłego mężczyznę podającego alkohol. 

Larry patrzyła na przyjaciółkę zmierzającą w stronę chłopaków i musiała przyznać, że fajnie byłoby z którymś z nich zatańczyć. Nie marzyła o wspaniałym szatynie, wiedziała, że ktoś taki jak on nawet na nią nie spojrzy. Ale jego kolega naprawdę prezentował się niewiele gorzej. 

Niespodziewanie ciemne oczy przystojnego chłopaka zwróciły się w jej stronę, a ona czym prędzej odwróciła wzrok. Próbowała ukryć rumieńce pod pasmami włosów, kiedy poczuła czyjąś dłoń na swoim ramieniu. 

- Cześć, twoja przyjaciółka mówiła, że jesteś lekko... nieśmiała. - męski głos dochodzący zza jej pleców był naprawdę niesamowity. Taki delikatny i zadziorny zarazem. 

Brunetka spojrzała na jego właściciela i zamarła. Miała wrażenie, że jej serce zaraz wyskoczy, a oczy wylecą z orbit. Stał przed nią owy chłopak, który jeszcze chwilę temu siedział przy stoliku. 

- Mario jestem. - odparł wystawiając rękę. 

- Larry. - dzwudziestodwulatka uścisnęła dłoń towarzysza. Za wszelką cenę chciała opanować swój trzęsący się w takich sytuacjach głos i jakimś cudem udało jej się to.

- Ładne imię. Takie niespotykane. - stwierdziłz uśmiechem. W jego policzkach pojawiły się dołeczki, które dziewczyna tak bardzo kochała. Były po prostu urocze. 

- Dziękuję. - brunetka odwzajemniła uśmiech. 

Mario powoli przesunął rękę wzdłuż jej ramienia aż po dłoń, czemu towarzyszył bardzo przyjemny dreszcz. Zacisnął palce na skórze młodej kobiety wpatrując się w jej czekoladowe oczy. 

- Zatańczysz? - spytał unosząc nonszalancko brwi ku górze. 

- T-tak. - odpowiedziała Laurence oszołomiona. Czy on właśnie ją podrywał? 

Przeszli przez parkiet stając kilka metrów od Sary i przyjaciela szatyna, którzy bawili się w najlepsze, po czym sami zaczęli skakać w rytm głośnej muzyki. Mario złapał dziewczynę w tali i przyciągnął bliżej siebie tak, że teraz ocierali się ciałami. Bardzo przyjemne uczucie. Jego dłonie powoli zjeżdżały niżej, aż znalazły się zdecydowanie za bardzo na południe. Larry lekko przerażona spojrzała na przyjaciółkę. Zorientowała się, że ręce blondyna spoczywają w tym samym miejscu i dopiero wtedy się uspokoiła. Czyli to normalne. 

Po godzinie zabawy zrobili sobie przerwę na drinka. Usiedli razem przy barze zamawiając alkohol. Gdy brunetka zdążyła wypić połowę zawartości swojej szklanki, obok usiadł towarzysz Mario. 

- Raz whisky proszę! - krzyknął, po czym odwrócił się w stronę Kedro. - Widzę, że poznałaś już mojego... znajomego. - wyszczerzył się w kierunku Götze. - Erik jestem. 

- Larry, miło mi. - przywitanie blondyna przyszło jej z o wiele większą łatwością. 

Barman postawił przed nim szklankę do połowy wypełnioną złotym płynem. Chłopak duszkiem wypił to, co znajdowało się w środku, odstawił naczynie na blat, po czym z uśmiechem spojrzał na Niemkę. 

Powoli przysunął się do niej, położył głowę na jej ramieniu i wyszeptał wprost do ucha dziewczyny:

- Uważaj na niego. Czasami potrafi być nieobliczalny. - złożył na jej policzku pocałunek i czym prędzej odszedł do Sary. 

Laurence spojrzała na Mario, który piorunującym wzrokiem odprowadzał kolegę na parkiet. Kiedy zauważył, że dwudziestodwulatka mu się przygląda, na jego twarzy od razu wykwitł uśmiech.

- Chcesz się przewietrzyć?! - zaproponował przekrzykując głośną muzykę. 

Brunetka przytaknęła i razem wyszli z klubu. Götze objął ją w talii i przyciągnął do swojego boku. Szli w takiej pozycji kawałek, aż znaleźli się przed sporym budynkiem. 

- Tutaj mieszkam. - oznajmił zadowolony. - Wejdziesz? 

Dziewczynie alkohol dawał się we znaki i nie do końca panowała nad tym, co robi. Zacisnęła palce na dłoni szatyna i zaciągnęła go do środka. Stanęli w przedpokoju uśmiechając się do siebie. Byli zwyczajnie oczarowani osobą znajdującą się naprzeciwko.

- Jesteś śliczna. - szepnął powoli przybliżając się do niej, aż zyskał to, czego tak bardzo pragnął. Wpił się w jej wargi z delikatnością, której nie posiadał żaden chłopak dotychczas ją całujący. Z każdą sekundą przeradzała się ona w bardzo przyjemną brutalność. Kedro musiała przyznać, że odpowiadał jej taki stan rzeczy. I to, co stało się później, również.

Götze powoli rozpiął zamek sukienki sprawdzając, czy ona tego chce, a kiedy odpowiedziała mu włożeniem dłoni pod jego koszulkę, czym prędzej zsunął ubranie z ciała dziewczyny. Błądził opuszkami palców po jej nagiej skórze, aż podniecona do granic możliwości brunetka odepchnęła jego dłonie i ściągnęła górną część garderoby piłkarza. Zaśmiał się. Wziął ją na ręce, powoli zaniósł do sypialni i czym prędzej rzucił na usłane pościelą łóżko. Sięgnął do rozporka spodni, co spotkało się z niemałym rozczarowaniem. Zaciął się. Próbował go rozpiąć, ale nie mógł sobie poradzić.
- Pieprzony suwak - zaklął pod nosem. 
Tym razem to Larry zaniosła się cichym chichotem, następnie pospieszyła mu z pomocą. Kto by pomyślał? Kobiece ręce i ustąpił momentalnie.
- Ładnie to tak bluźnić? - chciała się z nim podroczyć, ale nie miała okazji.
Szatyn przyciągnął ją do siebie wpijając się w jej usta. Chciał wreszcie poczuć tą bliskość, jak najszybciej złączyć się z nią w jedność. Nie musiał czekać długo, szybko przeszli do rzeczy. Spędzili całą noc razem, ciesząc się swoją obecnością mimo bardzo krótkiej znajomości. Nie przejmowali się konsekwencjami tego czynu, ani tym, że to nigdy nie powinno się zdarzyć. 

Larry wysiadła z samochodu ocierając spływające łzy. Co za idiotyzm! Jak mogła być aż tak głupia i pójść do łóżka z pierwszym lepszym chłopakiem?! Nawet go nie znała! A teraz nosiła jego dziecko i sama będzie musiała ponieść konsekwencje tej głupiej nocy. Czuła się jak ostatnia dziwka, a to sprowadziło ją do jedynej możliwej decyzji. Od tej pory koniec z takimi imprezami! Obiecała sobie, że już nigdy nie ulegnie chłopakowi, którego zna krócej niż miesiąc. Bo później wychodzą z tego same zmartwienia.

Stanęła przed drzwiami domu kuzyna, po czym zadzwoniła dzwonkiem. Nie musiała długo czekać. Kilka sekund później na progu pojawił się uroczy blondyn. Jego twarz automatycznie pojaśniała na widok "siostry", jednak entuzjazm zgasł dość szybko.

- Co się stało? - spytał łapiąc ją w talii i przyciągając do swojego torsu. Brunetka jeszcze bardziej się rozpłakała czując rozgrzane ciało chłopaka pod palcami.

- Marco, ja... - nie umiała skończyć. Zebrała w sobie całą odwagę, której potrzebowała i wreszcie to powiedziała. - Jestem w ciąży.

Piłkarz zamarł. Wszystkie jego mięśnie zesztywniały, a oczy przybrały wielkość spodków do kawy. Czy aby na pewno się nie przesłyszał?
____________________
Jak widać przybywam z pierwszym rozdziałem i paroma wyjaśnieniami. Nie będzie trójkącika między Mario, Maco a główną bohaterką, ale mimo wszystko każdy z nich będzie gościł tu bardzo często. Rozdział nie jest zły, aczkolwiek mnie nie powala. Zresztą jak każde moje 'dzieło';))
Nie będę się rozpisywać, dziękuję za miłe słowa, a następny rozdział około poniedziałku/środy, z już bardziej widoczną modyfikacją. Przynajmniej mam taką nadzieję;* Zapraszam też do zakładki 'bohaterowie'.
To do zobaczenia i mam nadzieję, że się podoba;)